Flessengeluk I

U kent dat wel, telkens iemand u iets uitschenkt en de fles of het recipiënt is net leeg, dan zegt men bij het afschudden van de laatste druppel: hierzie, flessengeluk. 

En dan moet u dat vriendelijk beamen want anders zou u wel eens ongeluk kunnen overkomen, bijgelovig als we allemaal zijn.

Fout, fout, fout.

Hebt u al eens bedacht hoeveel flessen er dagelijks soldaat gemaakt worden ? En bij elk van die laatste-druppel-situaties zou de ontvanger geluk moeten verwachten ? Belachelijk toch. Deze wereld zou stuk lopen op al dat geluk.

Flessengeluk, dat is wat mij gisteren overkwam. 

Bij het schrijven van een blogbrokje heb ik mezelf een glaasje ingeschonken. 

De laatste druppel die ik uit de fles geschud kreeg deed het glaasje nèt niet overlopen. 

Dàt, die laatste net-niet-druppel, dàt heet flessengeluk.

Dat is mij nog maar drie keer in mijn leven overkomen. Gisteravond was de derde keer.

Ik wens het u ook toe, toch minstens één keer in uw leven.

Als dit verhaal volgens u niet 100 % waar is, mail mij dan het verzinsel.

De Grote Bibliotheek III

De emoties rond het boekenformaat, en daaraan gekoppeld, het formaat van onze bibliotheken is nog niet geluwd.

 

Iemand stuurde mij een foto van een nieuwe bibliotheek ergens in Helsinki. 

Hier ziet u de centrale hal. Met daarboven de vier uitgesneden plateau’s. 

Om licht naar binnen te krijgen. 

Licht is goed en  nodig om te lezen. Zeggen de architecten. 

 

Maar rond die – excuseer mij dat ik het zo ga zeggen – rond die vaginale vormen bevindt zich nu net de circulatie. 

Architecten vinden dat ook dat niet mag ontbreken, die circulatie. Anders geraak je niet tot bij de boeken.

Tja, als ze zo beginnen, zijn onze nieuwe bibliotheken natuurlijk veel te groot. Vooral veel te duur, vrees ik.

Om enigszins uit de kosten te geraken moet je ze wel vullen met literatuur op missaalformaat.

Als dit verhaal volgens u niet voor 100% waar is, mail mij dan het verzinsel.

4 / 40 / 400.01

Wat doet deze mooi gevormde en zelfzekerogende dame, ’s morgens vroeg op de Korenleibrug in Gent ?

Wel ze is aan het einde van een trek-je-T-shirt–uit-sessie waarbij ze na zo’n vijftien T-shirts, eindigt in een pseudo T-shirt waarvan ik vermoed dat ze in deze outfit, niet onopgemerkt over de Korenlei zou wandelen.

Maar de ultieme boodschap is wel duidelijk: 

NO DESIGN TO WASTE

Deze zelfzekere schone wil ons allemaal duidelijk maken dat het moet gedaan zijn met vooral verpakkingsmateriaal te maken en te gebruiken, dat materiaal daarna in het milieu laten verzinken, zonder dat we er ons nog om bekommeren. 

Collectief brengen we zo heel veel schade toe aan het milieu. 

De 4 / 40 / 400 regel wil zeggen: 

het duurt 4 seconden om een plastic handtasje te maken, 

we gebruiken het gemiddeld 40 minuten 

en het duurt minstens 400 jaar eer het echt afgebroken is.

En in die 400 jaar komt het vieze goedje overal terecht waar we zelfs geen besef van hebben, doch heel veel schade toebrengen aan bijvoorbeeld het visbestand. Onze oceanen zijn vergaarbakken van verpakkingsmateriaal geworden.

En ziet, deze dame wil ons daar attent op maken.

Het is een mooi promotiefilmpje van het Gentse Design Museun voor een tentoonstelling die onze aandacht wil vestigen op ons kwistig gebruik van verpakkingsmateriaal.

En natuurlijk wil u het hele filmpje zien: voilà.

Als u denkt dat het verhaal niet voor 100 % juist is, mail mij dan het verzinsel.