Vrede I

Nu Herman Van Rompuy ons definitief verlaat als President - in de feiten slechts voorzitter - van de Europese Raad, moeten we toch met dankbaarheid terugblikken op één van zijn vele fantastische initiatieven.

Vorige zomer was er weer een Europese top en waar kon die beter gehouden worden dan in Ieper ?

Een mooie ondersteuning van de vredesgedachte in Europa en nog meer ondersteuning voor de industriële war-on-tour golf die Ieper het debacle rond Lernout en Hauspie moet helpen verteren.

En wat heeft Herman speciaal voor die gelegenheid achtergelaten naast de Menenpoort ?

Een vredesbank.

Geen financiële instelling maar een cirkelvormige zitbank.

Ik vermoed dat dit tegelijk kunstminnend project er gekomen is, mede op ingeven van zijn zeer kunstminnende Europese First Lady, Geertrui Windels.

Het werk kent verschillende gelaagdheden.


De eerste laag is duidelijk: vrede in alle Europese landstalen.
Het staat op de bank geschreven.
Kan het duidelijker ?

De tweede laag is de manier hoe het er bij vredesbesprekingen vaak aan toe gaat: met de rug naar elkaar.

Tenminste, volgens die bank.
Kan het nog duidelijker ?

Niet te onderschatten, die Geertrui.

Want ze heeft van heel dichtbij kunnen volgen hoe het er op dat niveau aan toe gaat. We zijn haar dankbaar dat ze ons heel discreet er op wijst hoe het niet moet.


Als u denkt dat dit verhaal niet voor 100% juist is, mail mij dan bet verzinsel.

DIGI TAAL II

Kijk eens goed naar deze foto. Wat ziet u ?

Wat boeken.

Onder druk van Karel Joos.
De Dag dat de Tijd Stilstond van Rachel Joyce.
Dan iets blauw dat u niet herkent.
Dan Naar de Haaien  van Erich Kastner.
Dan De Laatste Tafel en ga zo maar door.

Drie jaar geleden liep ik uit verveling in een boekhandel en plots werd ik besmet met de goesting James Joyce' Ulysses te lezen. Wat een mens allemaal niet oploopt als hij zich verveelt.

Maar het boek lag niet in de rekken.

Ik vroeg aan het interimmeisje of ze dat boek hadden. Ze betokkelde haar computer.
- Van wiene zeg je ?
- Van James Joyce
- Es da e kookboek ?
- Neen, Engelse literatuur.
Een nabije winkelzwerver kon zijn lach niet onderdrukken.
- Wieder 'en em nie, mo ek kunt' wel bestellen vo joen as je da wèlt.
- Och neen, hoeft niet. Ik vind wel iets anders.

Tien dagen later stap ik weer eens binnen, en toen zag ik wat u op de bovenste foto ziet.
Hèt meesterwerk van James Joyce, maar verstopt achter getapte folie en het kost 47 €. Nu wilde ik daar wel eens in bladeren en zien of het werk mij een  beetje leesbaar voorkwam want ik heb al een aardige collectie wereldliteratuur waar ik nooit over de helft geraakt ben.
En ik vermoed dat u, lezer, ook zo'n boeken hebt.

We zijn nu drie jaar verder en Ulysses staat daar nog te blinken.
Maar nu in het gezelschap van Erica Jong's Ritsloze Nummer. 
Ik denk niet JJ dit onaardig gezelschap zou vinden.

Maar hij staat ook iets meer onder druk.


Als u een bod wil doen op dat boek, dan bezorg ik u naam en adres van die boekhandel.

Namaak IX

Of Allen Andrews nu Wim Gilles' scooterette gekopieerd heeft of niet, dat hebben we nog niet kunnen achterhalen. (klik voor de vorige pagina's)

Maar naast een ingenieus manneke, was Allen Andrews ook een visionair en nog meer: een durver.

Na zijn eerste brompton prototypes die hij op zijn appartement maakte, zocht hij naar een vorm van crowd-funding. Terloops, zijn appartement keek uit op de Brompton Oratory in Londen. Vandaar.

Hij zocht 30 kopers voor zijn fiets en met het geld dat hij van hen kreeg maakte hij er 50. Op 18 maanden was hij ze kwijt.
En toen ging de bal aan het rollen. Hij scharrelde een kleine 10.000 € bijeen (begin jaren 80) en toog aan het werk met één werknemer, die er vermoedelijk meer aan verdiende dan Allen Andrews zelf.

Wat later kreeg hij van een investeerder Jan Vereeken, Allen's vader en nog wat vrienden 60.000 € om er een bedrijfje van te maken. Kort daarop  (1988) verhuisden ze naar een leegstaande loods onder het viaduct van Brentford.

Ik ken geen enkele fiets die zo bij zijn basisidee gebleven is. Af en toe wordt er een kleine wijziging aangebracht. Altijd een verbetering.
En zo bereik je de stilaan de status van the best you can get.

Onlangs was ik op een vergadering in Brussel met 85 collega's en 9 bromptons. Dat is afgerond 11%.

Allemaal architecten en per definitie ook mensen met een visie. En ook mensen die gaan voor kwaliteit.

Toch aan de bromptons te zien.

En hoe noem je nu zo iemand: een bromptonner of een bromptonien ?


Als dit verhaal volgens jou niet 100% juist is, mail mij dan het verzinsel.

Namaak VIII

 Natalie C. dacht dat die scooterette een voorloper was van een fitness toestel. (klik)

Christian G. dacht aan de voorloper van de Solex. Verbeelding, het is mooi maar Solex was eerst.

Natalie C. zit er niet zo ver naast. Je wordt er wel fit van maar dat was niet de eerste bedoeling.

Ik gaf reeds aan dat alle plooifietsen volgens hetzelfde principe plooien.

Maar kijk eens goed.

Bij de scooterette van Wim Gilles uit Eindhoven plooit het achterwiel onder het zadel en trapas, en steunt het geheel op het bagagerek.

Knap gevonden maar welke plooifiets doet dit ook ?

Juist. Brompton. 
Wanneer is de scooterette bedacht ? In 1962. Door Wim Gilles. Uit Eindhoven.

En wanneer is de Brompton bedacht ? In 1976 door Andrew Richie. Uit Brompton, nabij London.

Zou het kunnen dat de mosterd gehaald werd bij Wim Gilles ?

Die Andrew was wel iets slimmer dan de Wim. Andrew patenteerde prompt de Brompton. (Hebjem ?)

Al leek zijn eerste model niet helemaal op het huidige succesnummer.

En hij zou ook zijn banden eens moeten oppompen.

Als dit verhaal volgens jou niet 100% waar is, mail mij dan het verzinsel.          kijk ook eens naar dit filmpje