Loodswezen IV

Er heeft zich een drastische wijziging voorgedaan op het Loodswezenplein in Nieuwpoort. ( zie de berichten van 29 maart, 22 april en 4 juni)








Wellicht na de verschillende berichten op deze blog heeft iemand - een instantie ? - het initiatief genomen om de inhuldigingsplaat van het vernieuwde Loodswezenplein te laten verdwijnen.

na het verwijderen - let ook op de schuursporen van de verdwenen betonblokken

Wèg met het appel aan onze erkentelijkheid tegenover de gulle sponsor (Europa).

Voortaan zal u er wellicht van uit gaan dat de stad Nieuwpoort dit uiterst geslaagde nieuw vormgegeven  plein zelf ontworpen en betaald heeft.
Als u eventjes doordenkt zal u misschien vermoeden dat ook het Vlaamse Gewest zijn duit in het zakje gedaan heeft.
Maar dat Europa dit feestje betaald heeft, dat zou bij u toch nooit opkomen als u er achteloos overheen wandelt.


Ik blijf met een aantal vragen zitten:
- wie heeft die inhuldigingsplaat weggenomen ?
- van wie waren die betonblokken ?
- waar bevindt die plaat zich nu ?
- komt die plaat ooit weer op een andere plek ?
- welke sancties voorziet Europa voor het geval de plaat niet terugkeert ?

Of zijn het de loosdwezen die erachter zitten omdat hun vermeende ouders werkloos geworden zijn ?

Als dit verhaal niet voor 100 % juist is, mail mij dan het verzinsel.

Het loopt als een tiet III

Het loopt als een tiet. (zie ook H.L.A.E.T. van 16 en 13 juni)

We zijn er nog niet uit. Maar toch even stilstaan bij dat vorige beeld van die Amerikaanse kunstenaar (nou ja, kunstenaar). Heel wat mensen zijn erdoor geschrokken. Zoveel tieten.
Eén lezer telde er 18 maar werd prompt door een lezeres teruggefloten die wel kan tellen. Zestien zijn er, of acht bouwlagen. Niet toevallig is Amerika het land waar hoogbouw redelijk populair is.

Nu blijkt dat wij, zoogdieren, alle soorten door elkaar, de neiging hebben om twee rijen tepels op onze borst en buik te hebben. Altijd mooi symmetrisch. Alleen bij de mens en sommige andere diersoorten is het aantal beperkt tot twee tepels want meer heeft een mensenmoeder bij haar worp blijkbaar niet nodig. Dat de bovenste en niet de onderste rij borsten overbleef lijkt eerder uit praktische overwegingen zo verlopen te zijn. Zo kan een moeder haar zuigeling beter vasthouden bij het zogen. Vermoedelijk hebben veel mannen ook geen bezwaar tegen dit soort evolutieleer.

Af en toe duikt er wel een kleine afwijking op zoals bij Anna Boleyn (1507-1536), de tweede vrouw van Henry VIII. Die had drie borsten. Heb ik ergens gelezen. Maar ze werd onthoofd. Heb ik ook ergens gelezen.  

 







Adolf Hitler zou er ook drie gehad hebben; heeft op het einde van zijn leven (sic) zelfmoord gepleegd. Een geschiedkundig detail dat ik ergens heb gelezen.

Misschien wil de Amerikaanse kunstenaar ons op iets wijzen: vanwaar we komen en wat we achtergelaten hebben in de evolutie.

Nu zijn er nog meer kunstenaars die iets met een grote cascade aan borsten hebben. Dit is wat ik ‘ontdekte’ bij een fontein in Kopenhagen. Die loopt letterlijk als een tiet.

Misschien denkt u nu wel, net zoals een zekere Trees, dat ik helemaal geobsedeerd ben door tieten. Moet u dan maar eens kijken naar die talloze kunstenaars die blijkbaar een bijzondere interesse vertonen voor tieten.

Zoals op de tekening hiernaast, hebt u nu al eens geteld hoeveel tieten daarop staan ? Zou het de zus van Anna Boleyn zijn ?

Terloops, iemand meldde ons dat we de term tiet uit de uitdrukking – lopen als een tiet - eerder moesten zoeken in het dierenrijk.

Als dit verhaal volgens u niet 100 % juist is, mail mij dan het verzinsel.

Aardbeving

Op vijf januari om ongeveer vijf uur ’s morgens deed zich in Kobe (Japan) een zware aardbeving voor. Nu zijn ze daar wel wat gewoon maar toch. Japanse precisie leert ons dat er ongeveer 6.438 doden waren. Ongeveer. In het begin van de vorige eeuw hadden ze ook al eens een veel ergere aardbeving meegemaakt. Honderdtwintigduizend doden. Dat cijfer lijk mij meer ongeveer. Maar die van Kobe mocht er wezen vooral om dat heel wat wegeninfrastructuur bestaande uit verhoogde autowegen als een mikado in elkaar gevallen was en dat zorgt altijd voor spectaculaire beelden. Zo’n omgevallen snelweg maakt meer indruk dat een in elkaar gestort appartement van twaalf lagen waar op dat uur van de dag veel meer mensen moeten bedolven liggen dan onder die viaduct.

Sinds … weten we dat ze in Japan nog veel straffere aardbevingen aankunnen, inclusief het perfect onder controle houden van wat nucleaire akkefietjes die daarmee gepaard gaan. Oeps, een paar pijnstillers en we praten er niet meer over.

Maar enkele maanden later – op 10 juni was er om 18 uur een aardbeving in Dinar, Turkije. Ruim honderd doden en 242 gewonden. Zes op de schaal van Richter.

Op 16 juni 1995 in Griekenland, 14 doden en 40 gewonden.

Voelt u het komen ? Die golf trekt gewoon van oost naar west. Die aardkorsthet zou mij niet verwonderen dat … “

zit gewoon alsmaar verder te duwen. En toen dacht ik hardop: en nu komen wij aan de beurt. Na de berichtgeving over de aardbeving in Griekenland wist ik het: het wordt of Italië of België. Ik zei het nog aan mijn kinderen aan tafel: “

Hoe ik dat vermoedde ? Een paar jaar eerder had ik in een artikel in De Standaard gelezen dat in Turnhout, midden in de Kempen, er een put was met water op 80 meter diepte waar een vlottertje op dreef en dat dat vlottertje op en neer diende als er zich schokken voordeden in Japan. Niet spectaculair maar toch. Een wetenschappelijke verklaring ervoor was nog niet gevonden maar toch, midden in de Kempen hadden we iets met de bewegingsvrijheid van Japan.

En zo kwam het dat ik voorspelde wat zou geschieden: op 20 juni 1995 om exact 1 minuut over vier ’s morgens vroeg, werd een groot deel van Vlaanderen wakker door een aanrollend gedruis, een lichte maar beangstigende op en neer gaande beweging van de kamer waarin ik lag te slapen, nog een paar seconden gedrommel en dat was het.  

Yesss, een aardbeving. Zo’n vier op de schaal van Richter zei de weerman achteraf.

En echt verrast was ik niet want ik had dat voorspeld. Of dat experiment in Turnhout nog doorgaat heb ik niet kunnen achterhalen. 

Als dit verhaal volgens jou niet voor 100% waar is, zet dan bij de reacties wat het verzinsel is.

Het loopt als een tiet - II

Lopen als een tiet, we zijn er nog niet uit. (zie vorige vrijdag 14 juni)

Iemand stuurde mij de afbeelding van een kunstwerk met wel erg veel tieten.
Kunstenaars vallen soms erg ten prooi aan hun verbeelding. Of verlangen. Of beiden.

Als het beeld buiten staat en het regent lopen de druppels van de ene tiet naar de andere, toch ?

Lopen langs een tiet.

Ook bij de stalacgen maakt men een onderscheid. Waar de druppels van af lopen noemen we een stalactiet, waar ze neerplenzen een stalagmiet.

Is het dat nu wat men bedoelt met                             lopen als een tiet ?




Als dit verhaal volgens u niet 100 % correct is, mail mij dan het verzinsel.

Het loopt als een tiet

Hij (Kris Peeters n.v.d.r.) kan vanuit de rust van zijn lopende zaken tevreden toezien hoe de economie ondertussen loopt als een tiet. (Marc Reynebeau in dS Weekblad zat 7 juni laatst)

Vroeger zegde men dat iets loopt als een trein. Maar dat was voor dat hij reed volgens de methode van de kansberekening. Lang, zeer lang geleden dus.

Mijn vriend zei dat zijn fiets liep als een Zwitsers uurwerk. Vooral als hij zijn versnellingsapparaat zuinig gesmeerd had. Hij was de zoon van een uurwerkverkoper.

Maar wat zou Reynebeau bedoelen met, lopen als een tiet ? 

Ik denk dat ik weet wat hij bedoelt. 

In het Brussels Museum voor Schone Kunsten staat een beeldhouwwerk – een fontein eigenlijk – waar duidelijk getoond wordt wat beeldhouwers bedoelen met lopen als een tiet.

Beeldhouwers hebben steeds een aandoenlijke bewondering gehad voor het vrouwelijk ondersteunend voorplantingsorgaan.

Eerlijk gezegd, ik heb het ook eerder voor dit soort metaforen dan lopende neuzen bijvoorbeeld.

Als u denkt dat verhaal niet voor honderd procent waar is, mail mij dan het verzinsel.