Betaalbare Luxe IV

Dit is het vervolg van de saga betaalbare luxe III  (klik)

Na die botsing met die drones zijn we daar mee gestopt. 

Ah ja, het kon niet anders. Ze waren alle twee kapot.  Gelukkig zijn we nog niet begonnen met dat platform op Roger’s dak. Dat zouden serieuze kosten op ’t sterfhuis geweest zijn. 

Roger is het hart van in en Erik doet alsof zijne neus bloedt. 

Maar we hebben nu een ander idee. Moesten we nu ne keer onze straat terugkopen. Want voor dat de verkaveling was aangelegd was die grond één stuk, enfin samengesteld uit verschillende percelen maar soit. En dan heeft de verkavelaar de straten en de riolering en de verlichting aangelegd en dan gratis overgedragen aan de gemeente maar in de prijs van onze grond zaten natuurlijk ook de kosten voor die grond en aanleg van de straat.

Die grondkosten en aanleg hebben wij, dus alle eigenaars, al betaald. En het heeft de gemeente niets gekost. Eigenlijk ne schone cadeau aan de gemeente als ge ’t zo bekijkt.

Als we nu eens aan de gemeente vragen om ons dat terug te geven, voor een symbolische euro. Dan is die straat weer van ons en kunnen we met een omheining en een bareel onze wijk afzetten en laten we alleen onszelf binnen en die mensen die er moeten zijn. Dat zou toch veel veiliger zijn. En natuurlijk mogen de facteur en de vuilbakken ook binnen, dat spreekt vanzelf.

Wat denkt u, zou dat kunnen ?

Als dit verhaal volgens jou niet voor 100% waar is, zet dan bij de reacties wat het verzinsel is.

14 - 18 I

 

We zijn dit jaar allemaal een beetje verplicht in de ban van WO I. 

Dagelijks lokt de Menenpoort massa's volk. Dit jaar meer dan anders.

Nu moet u niet schrikken. Rechts op de foto zijn dat geen neo-fascisten maar mensen die met hun arm omhoog een foto willen nemen van die vier brandweermannen die ingetogen The Last Post komen klaroenen. 

Voorwaar moment om stil van te worden. 

De boogconstructie van de Meense Poort speelt daar akoestisch perfect op in.

Als de laatste noten verdampt zijn, wordt er - op verzoek - niet geapplaudisseerd.  

Veel stoere binken hebben het dan een beetje moeilijk.

Daar is niets mis mee. Veel Britten zouden het graag aan hun grootvaders kunnen vertellen dat ze hen zo dankbaar zijn voor wat ze voor hun en ons land gedaan hebben. Maar dat kan nu niet meer. Vandaar dat gevoel van spijt. 

Veel Britten maken er ook hun werk van. 

Aan de T-shirts te zien moet er jaarlijks wel een deel van het parcours afgelegd worden.

DIGI TAAL III

Wat u hier ziet is een kunstwerk van François Morellet. 

Een Fransman maar dat had u al begrepen.

In 1961 begon hij aan dit werk door het vierkant van 80 bij 80 cm te verdelen in 160 x 160 = 25.600 vierkantjes. Elk vierkantje meet 4 bij 4 mm.

Toen vroeg hij aan zijn kinderen om uit het telefoonboek willekeurig telefoonnummers voor te lezen. Als hij een even getal hoorde kruiste hij dit vakje aan, bij een oneven getal sloeg hij het vakje over.

Het gekruiste vakje kleurde hij rood, het niet gekruiste vakje groen. In principe heeft hij zo evenveel rode als groene vakjes. Hij heeft het nageteld en op een paar na was het precies fifty-fifty.

U en ik gaan dat niet natellen. We geloven hem.

Vraag is nu: ziet u spijts deze evenwichtige verdeling nu meer groen dan rood ?
Of ziet u meer rood dan groen ?

Wat ik zo bijzonder vind aan dit werk ?

Het is gemaakt lang voor er voor u en mij bruikbare computers bestonden. Morellet had een engelengeduld om dit werk met de hand te schilderen. Zes maanden zegt hij. Ik geloof hem.

Terloops, Morellet was, om de één of andere reden, lieveling van Jan Hoet,  en is nu te zien in het SMAK in Gent.


Die Morellet doet mij denken aan Vlaanderen.

Wij bouwen we gemiddeld 4 m² per Vlaming per jaar van onze oppervlakte dicht.

Als we zo voortdoen, zullen we nog enkel gebouwen en groen overhouden - want aan landbouw zullen we al helemaal niet meer doen en wegen kunnen we schrappen.

Gedaan met files want we lopen dan gewoon van het ene in het andere gebouw.

Tegen wanneer zal   Vlaanderen er dan als een Morellet uitzien ?

Als we voortdoen zoals we nu bezig zijn: tegen 2098 ?


Als u denkt dat verhaal niet voor 100% juist is, mail mij dan het verzinsel.

Fysica I

Eerst een paar zaken op een rijtje zetten. De aarde draait van oost naar west. Daar zijn de meeste mensen het over eens. 

De aarde heeft een omtrek van 40.000km. 

De van oorsprong Egyptische wetenschapper Ptolemeus berekende dat reeds zo’n 800 jaar voor onze tijdrekening al moest de kilometer als lengte-eenheid nog uitgevonden worden.

De aarde draait ook om haar as in 24 uren. Als u nu een beetje doorrekent draait de aarde aan de evenaar met een snelheid van 

1.666 km per uur, 

28 km per minuut of 

462 meter per seconde.

Evenaarbewoners voelen daar niets van.

Maar nu komt het. Het is een vraag waar ik al langer mee zit.

Stel dat je een geoefende speerwerper vraagt om een speer in westelijke richting te werpen ter hoogte van de evenaar. Tijdens atletiekwedstrijden heb ik al gezien dat zo’n speer zo’n twee à drie seconden in de lucht kan zweven.

Dat wil zeggen dat de aarde onder die speer in die periode al 900 tot 1.300 meter is doorgedraaid.

Is het dus juist dat je verder kan werpen op de evenaar of niet ?

Is dat de reden waarom de olympische spelen nog nooit op de evenaar zijn doorgegaan ?

Als u denkt dat verhaal niet voor 100 % waar is, stuur mij dan het verzinsel.

Wat gebeurt daar ?

Tja, waar keken die mensen uit het vorige bericht nu naar ?

SMAK in Gent is weer op zijn best.

En tja, wat gebeurt er op een tentoonstelling ?

Ik zie dingen, slurp gulzig gevoeligheden op, slik vraagtekens in, maal gedachten door mijn hoofd.

Tenminste, als er boeiende kunstenaars aan het werk zijn.

Als ze mij uit de snelheid van mijn dagelijks bestaan weten te sleuren, mij dwingen tot stilstaan en kijken.

Soms helpen achtergronden van de kunstenaar.

Vooral als ze het museum zo ver krijgt om de ondergrond donkerbruin te laten beitsen.

Ik mag Berlinde De Bruyckere graag.
Als persoon weet ik dat nog zo niet want ik ken haar niet.

Ik lees wel over haar, ik lees wat zij graag leest en ik heb een Canvas-reportage over haar werk gezien.
Waarom ik haar graag mag ?

Ze vertelt veel uit haar jeugd, hoe ze die doorbracht, wat haar vader deed. Zo mag ik het graag.

Ze wroet door haar verleden met een gelaagdheid. Geen gram gramschap maar tonnen liefdevol kijken. Respectvol kijken ook.










I never promised you a rose garden schrijft ze op dit werk.

Het is ook de tittel van een redelijk populaire Engelse country-hit uit de jaren zeventig van ene Lynn Anderson waarvan ik het refrein kan meezingen. De tekst is van Joe South en zonder countryklanken best van een redelijk niveau. Maar ook een beetje een moraliserend niveau. 

I beg your pardon I never promised you a rose garden
Along with the sunshine there's gotta be a little rain sometime
When you take you gotta give so live and let live and let go
I beg your pardon I never promised you a rose garden.


Als je  in Gent de middelste lift in het Provinciaal Administratief Centrum ( PAC) aan het Woodrow Wilsonplein nr 1, naar de ambtenaren neemt, reis je door een kunstwerk van Berlinde De Bruyckere. Gelijkaardig aan I never promised you ...

Is dat een voorbode voor wat je op de verdiepingen te wachten staat ?

Of is het een boodschap voor de ambtenaren ?

I never promised you a rose garden, 
zou Berlindes papa haar dat ooit gezegd hebben ?

Nog tot in februari in het S.M.A.K. in Gent. Zeker gaan kijken.

Als dit verhaal volgens jou niet 100% juist is, mail mij dan het verzinsel.

What's going on ?

Vandaag ga ik niet veel zeggen.








Maar kunt u mij zeggen waar al die licht geklede mensen naar kijken ?

Als u weet naar waar ze aan het kijken zijn, mail het mij maar.

Muren

Hier zie je de Chinese muur. 

Tenminste, een stukje ervan. 

Werelderfgoed en vijfduizend kilometer lang. Daar moet werk aan geweest zijn. Maar het was nodig zeggen ze daar. China is nooit imperialistisch geweest, zeggen ze er bij.

Het was om zich te beschermen. Zo gaat dat. Als je wat bezit, bescherm je dat best.

In 1962 was ik zeven jaar toen ze in Berlijn ook aan beveiligen dachten. Tegen het imperialistische westen.

Het Duitse gedeelte van Duitsland dat zich toen Democratisch noemde wilde niet dat de andere Duitsers, gesteund door Amerikanen, Engelsen en Fransen zich zouden vestigen in hun goed georganiseerde Republiek.

Ik herinner mij dat mijn toenmalig vriendinnetje, Karine S. in die warme tuin van haar, haar ongerustheid uitte. Ik beaamde die ongerustheid zonder goed te weten waar het over ging.

Later, in 1980, bij Checkpoint Charly, in Oost Berlijn en in de tunnels van de metro ben ik gaan beseffen waarom iedereen toen - in 1962 - bang voor was.
Maar we bleven optimistisch. Iedere Oost-Duitser die erin slaagde te ontsnappen naar het decadente Westen, werd er onder luid applaus tot held verklaard.

Wisten wij toen veel dat die muur ooit zou gesloopt worden. Door de Oost-Berlijners zelf dan nog.

Toen ik later, na de val van de muur, opnieuw in Berlijn was, zag ik hoe de sporen van de muur zo snel mogelijk uitgewist waren.

Het ijzeren gordijn kon niet snel genoeg opgerold en verwijderd zijn.

Het feestje van vorig weekend mocht er best zijn. En zo te zien mocht het wat kosten ook.

Af en toe eens massaal herinneren aan het verleden mogen we niet overslaan.

Maar la Merkel is er toch niet in geslaagd om dè wereldverantwoordelijken erbij te krijgen en hun eens te tonen waar het op staat.


Waar was Obama ? 

Waar was Poetin ?

Oh ja, Gorbatsjov heeft eens mogen waarschuwen voor een nieuwe koude oorlog. Maar wat heeft die Gorbatsjov nog in de pap te brokken ?

Naar het heden kijken is blijkbaar moeilijker.

En wat ik vooral heb gemist, zowel in de krantencommentaren als bij de journalisten, onder de Berlijners,
in de journaals en op de podia , die éne zin:
Netanyahu, wanneer sloop jij die muur ?

Als u denkt dat dit verhaal niet voor 100 % juist is, mail mij dan het verzinsel.

Namaak XI

Het was geen gek idee, vanuit het standpunt van onze laatste bezetters gezien, om een rij kustverdedigingswerken op te richten. 

Oorlogen vragen erom.

De NAZI'ss waren lang niet de eersten die eraan dachten. 

Einsteinturm - Berlijn - Erich Mendelsohn

De Fransen, de Spanjaarden, de Nederlanders, de Napoleons, ze wisten onze lokale bevolking aan het metselen te zetten om onder druk van wapens forten op te richten die de kust moest beveiligen tegen oorlogsbodems.

De Duitse bezetter zette ons niet enkel aan het metselen maar ook aan het betonstorten.

Wat mij opvalt is de sobere eenvoud van die bouwwerken. 

Form Folows Function zouden we nu zeggen.

Stefhan Vanfleteren kreeg van de Provincie West-Vlaanderen opdracht een deel van die restanten van de Atlantic Wall in beeld te brengen.

Ik heb ze altijd al merkwaardig gevonden, die bolwerken.

Een paar ervan vind ik gewoon mooi tot zeer mooi.

Esthetisch zegt de brochure van de Provincie West-Vlaanderen.

Eén ervan doet mij denken aan de Einsteinturm in Berlijn van architect Erich Mendelsohn.

 

Die bolwerken zijn naamloze architectuur. De ontwerpers zijn, voor zover ik weet, niet bij naam bekend. 

Zou het niet aangewezen zijn om postuum toch een architectuurprijs voor deze anonieme bedenkers uit te reiken ? 

Of is dat er over ?

 Als u denkt dat dit verhaal niet voor 100 % correct is, mail mij dan het verzinsel.