Of Allen Andrews nu Wim Gilles' scooterette gekopieerd heeft of niet, dat hebben we nog niet kunnen achterhalen. (klik voor de vorige pagina's)
Maar naast een ingenieus manneke, was Allen Andrews ook een visionair en nog meer: een durver.
Na zijn eerste brompton prototypes die hij op zijn appartement maakte, zocht hij naar een vorm van crowd-funding. Terloops, zijn appartement keek uit op de Brompton Oratory in Londen. Vandaar.
Hij zocht 30 kopers voor zijn fiets en met het geld dat hij van hen kreeg maakte hij er 50. Op 18 maanden was hij ze kwijt.
En toen ging de bal aan het rollen. Hij scharrelde een kleine 10.000 € bijeen (begin jaren 80) en toog aan het werk met één werknemer, die er vermoedelijk meer aan verdiende dan Allen Andrews zelf.
Wat later kreeg hij van een investeerder Jan Vereeken, Allen's vader en nog wat vrienden 60.000 € om er een bedrijfje van te maken. Kort daarop (1988) verhuisden ze naar een leegstaande loods onder het viaduct van Brentford.
En zo bereik je de stilaan de status van the best you can get.
Onlangs was ik op een vergadering in Brussel met 85 collega's en 9 bromptons. Dat is afgerond 11%.
Allemaal architecten en per definitie ook mensen met een visie. En ook mensen die gaan voor kwaliteit.
Toch aan de bromptons te zien.
En hoe noem je nu zo iemand: een bromptonner of een bromptonien ?
Als dit verhaal volgens jou niet 100% juist is, mail mij dan het verzinsel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten