Ik heb antwoord gekregen van prof Daniël Bonn van de Universiteit Amsterdam op mijn bericht van de Farao's I en II.Volgens de professor hebben de egyptologen hem bevestigd dat er wel degelijk om water gaat dat uit die kruiken komt. Met vriendelijke groeten.
Nederlandse professoren kunnen soms heel kort zijn in hun antwoorden. En efficiënt.
 |
| Gevel van een bekende egyptoloog in Ieper |
Wie zijn ze ? Wat doen ze ? Hoe leven ze ? Van wat leven ze ? Allemaal Jambers-vragen waar geen antwoord op komt.
Natuurlijk heeft de professor gelijk als hij stelt dat:
1. droog zand heel weerstand geeft aan zo'n slede
2. nat zand - indien net verzadigd - de minste wrijvingsweerstand geeft
3. oververzadigd zand ervoor zorgt dat de korrels niet meer stabiel zijn ten opzichte van elkaar waardoor de slede in het zand zakt en de wrijving weer te groot is.
In los zand zak je weg, op hard zand is alles ok maar ter hoogte van de waterlijn mag je niet lang blijven staan of je zakt zo met je voeten in het zand.
Maar nu, hoe geraken die Egyptenaren aan verzadigd zand ?
Toch niet met die kruikjes ?
Dat het zand aan zee, tussen de waterlijn en het droge zand zo hard blijft komt door het feit dat die vlakte om de zes uren overspoeld wordt door de vloedbeweging waarbij ettelijke kubieke meters water eroverheen walsen en onder de zandlaag zich een kleilaag bevindt die belet dat het water wegloopt.
Konden de Egyptenaren met waterkruiken ervoor zorgen dat de zandbodem met water verzadigd bleef tot zolang de sleede erover gesleurd was ?
Ik heb daar nog steeds mijn twijfels over. Volgens mij werd daar olie voor gebruikt.Mijn proeven in mijn laboratorium aan de zee hebben aangetoond dat olie veel langer en vaster in het zand blijft hangen en ook nog fantastisch goed glijdt.
Zelfs mijn vaste lezer, Flupken den artist is formeel: ze gebruikten palmolie.
Iemand een beter idee of voorstel ?
Indien dit verhaal volgens u niet voor 100 % waar is, mail mij dan het verzinsel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten