Uurwerk

Er was ooit een tijd dat een dag ingedeeld werd door het slaan van klok op de kerktoren. 

Heel het dorp wist dan hoe laat het was, tenminste als men aandachtig meetelde. 

Het leven kroop vooruit met intervallen van een kwartier.

Minuten bestonden in de hoofden van enkelen die daar om de één of andere reden nood aan hadden. 

Zoals de mannen van het spoor. 

Met de opkomst van treinen en stations zijn mensen meer en meer in minuten beginnen denken want één minuut te laat was voldoende om de trein te missen. Je kon beter een paar minuten voor tijd aanwezig zijn. 

Het werd zelfs een staande uitdrukking voor een mislukkeling; weer één die de trein gemist heeft.

Om treinreizigers hierin behulpzaam te zijn verschenen overal stations met reuze uurwerken die de minuten aanduidden.

Met de bouw van het nieuwe station in Gent heeft men die traditie bestendigd door een nieuw analoog uurwerk in de glazen gevel te verwerken.   

Groot, luchtig en duidelijk. 

Wat alleen enkele insiders weten is dat het eerste ontwerp voorzag in een sobere maar duidelijke verdeling in minuten. Infrarail heeft op vraag van de exploitant deze onderverdeling achterwege moeten laten. Geheel in de geest van de huidige stiptheid van de treinen. 

Vertrektijden zijn gekoppeld aan kansberekeningen.

De blokjes die de minuten moeten aanduiden hebben ze nog en zitten mooi verpakt te wachten in het depot van het station, helemaal achteraan. 

U bent bij deze gewaarschuwd: de dag dat de blokjes gemonteerd worden heeft de vooruitgang opnieuw klokvaste treinen gebaard. 

Als dit verhaal niet voor 100 % klopt, stuur mij dan het verzinsel.