BETAALBARE LUXE 1

Deze saga (een verhaal dat mij ter ore kwam natuurlijk) wordt geschreven in gewoon verkavelingsvlaams. U zal dat willen begrijpen. 

 
Neen, 't is niet gemakkelijk, in een verkaveling wonen.

Ge hebt eerste die dure grond en dan nog een huis er op moeten bouwen. Voor niets heb je dat niet. Logisch dat ge met twee gaat werken, anders krijgt ge dat niet afbetaald. 

Dat wil ook zeggen, twee auto’s. Da’s al rap een dubbele garage aan de voorkant. 

De tuin onderhouden, dat is ook zo iets wat ge niet direct incalculeert. Vooral aan de straatkant en die zijstroken. Eerlijk gezegd, daar hebde niet veel aan. Leuk voor de buren maar voor uzelf, hola. ‘t Is toch een beetje corvee.

En dan hele dagen de kinderen van gut naar her rijden, naar school, naar balletles, naar de scouts, naar de socio. ’t Zal beteren als ze dat zelf zullen kunnen. Ok, dan komt er weer een autootje bij wellicht, maar tegen dan weegt de lening ook niet meer zo zwaar door, snapte ?

En sinds kort zijn ze komen aankloppen voor het BIN. 
Buurt Informatie Netwerk. 
Want er werd wat teveel ingebroken de laatste tijd. Ah ja, als iedereen heel de dag uit werken is, dan hebben die dieven hier vrij spel niewaar. Langs de straatkant merkt niemand iets op, want daar zijn alleen maar garages; dus langs achter doen ze gewoon hun goesting. Niemand die er iets van merkt.

Dus, nu hebben we dat BIN. 

Roger, een sinds zijn  55-ste bruggepensioneerde uit de buurt heeft dat op gang gebracht. Hij heeft tijd zat en elke auto of camionette die hij niet kent, noteert hij. Niet voor hem maar voor ons. Uur, merk, nummerplaat en als er dan blijkt ingebroken te zijn geeft hij dat door aan de politie. 

En dat werkt. Zo zijn er al heel wat inbraken opgelost. Niet dat ge daar veel van terugziet hé. Maar toch.

Die mens kan dat natuurlijk niet heel den tijd alleen doen. Hij doet dat eigenlijk voor ons. Daar zijn wat kosten aan verbonden want die mens moet ook veel telefoneren en we hebben nu allemaal een sticker op onze brievenbus dat we lid zijn van dat BIN. 
Regelmatig komen we ook eens samen om ’t een en ’t ander te bespreken. Dus, zijn we solidair en betalen we daar maandelijks voor. 
Niet veel en  ’t is in ieder geval goedkoper dan een security abonnement of een alarminstallatie waar niemand op let. Roger gaat natuurlijk ook wel ne keer op verlof, buiten ’t seizoen, en dan moeten we ne vervanger vinden. Ook niet gemakkelijk.

Ik moet zeggen zoals dat 't is: het helpt wel. 
We kennen mekaar nu wat beter. Webben in onze gsm elkaars nummers zitten en we geven op wanneer we op reis zijn of een lang weekend nemen en Roger noteert dat allemaal op zijn laptop. 

We zijn echt goe bezig. Sinds we dat aankondigen met plakkaten aan de ingang van onze  wijk dat we over een BIN beschikken is het aantal inbraken drastisch gedaald.

Op de laatste vergadering heeft iemand voorgesteld om een drone te kopen. Zo'n vliegspel dat ge van op afstand kunt bedienen naar alle kanten toe met nen camera derin zodat ge in feite vanuit de lucht kunt kijken. Zo kan Roger, zonder zich veel te moeten verplaatsen heel de wijk in het oog houden met die zwevende camera. We zouden daar mee willen experimenteren en als het lukt eventueel een platform op Roger zijn dak bouwen zodat hij vandaar uit onze drone kan besturen.

Voor dat platform zullen we dan wel een stedenbouwkundige vergunning nodig hebben maar kan iemand ons zeggen of we voor zo’n drone ook een vergunning nodig hebben ? Een vliegbrevet of zo ?

We moeten het toegeven, die inbraken, da’s geen slechte zaak. Het brengt ons een beetje dichter bij elkaar. Nog zo slecht niet, die verkavelingen.

Als dit verhaal volgens jou niet voor 100% waar is, zet dan bij de reacties wat het verzinsel is.