Koen Van Syngel - architect en architectuurcriticus van beroep - schreef in De Standaard op 2 dec 2014 over de trap van Tielt-Winge.Daarin verwijt Koen de ontwerpers Close to Bone dat ze zich te weinig hebben laten inspireren door de constructieve gedachten van El Lissitzky's ontwerp van de Lenintribune.
De architectuurcriticus heeft het moeilijk met het wegmoffelen van de structuur door cortenstaalplaten waardoor je niets meer van de structuur ziet.
Tja, hadden ze structuur laten zien, dan kon je hen misschien verwijten van namaak.
Nu ze er iets massiefs van maken is het ook weer niet goed.
Misschien moeten we naar de visie van de ontwerpers eens luisteren.
Wat zeggen ze zelf over hun ontwerp?
We kozen voor een geprononceerde, expliciete en strakke vormgeving die contrasteert met de alom omringende natuurlijke elementen. De toren gaat als identiteit een dialoog aan met de omgeving en plaatst zich in juxtapositie ten opzichte van de omgeving.
Overigens , wat is het nu ? Een toren of een trap ?
En hebben we dat al niet tot vervelens toe gehoord: een dialoog aangaan met de omgeving ?
En wat komt die juxtapositie hier om de hoek kijken ?
De beschrijving loopt nog even verder:
Wat is het nu ? Een structureel concept of een geprononceerde, expliciete en strakke vormgeving ?
Het noopt volgens Koen Van Synghel waarschijnlijk niet om Lenin er een redevoering te laten afsteken, maar het daagde zeker een plaatselijke kennelijk Vlaams gezinde partij uit, om er een statement te maken.
Denkt u dat verhaal niet voor 100% juist is, mail mij dan het verzinsel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten