Ik dacht eerst dat het een wielertruitje was. Maar niet dus. Het is het voor de Britten belangrijkste deel uit John Mc Gray's In Flanders Fields. (klik)De Menenpoort, ze blijft ons beroeren. (klik nog eens)
Na de ceremonie - je komt best een uur te vroeg wil je een mooi plaatsje bemachtigen - na de emoties dus, mag het wat losser.Moet het wat losser.
Behalve de veters natuurlijk.
Ik heb mij al afgevraagd hoe die vier brandweermannen zich dagelijks moeten voelen.Steeds datzelfde beklijvende ceremonieel maar achteraf, de obligate foto's met Britse oorlogsnazaten.
Ze moeten op de foto als waren ze helden maar eigenlijk laten ze slechts de geschiedenis klinken.
Er mag dan al eens gelachen worden.
En er moeten ook foto's genomen worden voor het thuisfront en het nog komende nageslacht.
Ze moeten het bewijs leveren dat er wel degelijk kransen gehesen en dan weer neergelegd zijn.
And for grandmother too, who died from lonelyness.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten