Aardbeving

Op vijf januari om ongeveer vijf uur ’s morgens deed zich in Kobe (Japan) een zware aardbeving voor. Nu zijn ze daar wel wat gewoon maar toch. Japanse precisie leert ons dat er ongeveer 6.438 doden waren. Ongeveer. In het begin van de vorige eeuw hadden ze ook al eens een veel ergere aardbeving meegemaakt. Honderdtwintigduizend doden. Dat cijfer lijk mij meer ongeveer. Maar die van Kobe mocht er wezen vooral om dat heel wat wegeninfrastructuur bestaande uit verhoogde autowegen als een mikado in elkaar gevallen was en dat zorgt altijd voor spectaculaire beelden. Zo’n omgevallen snelweg maakt meer indruk dat een in elkaar gestort appartement van twaalf lagen waar op dat uur van de dag veel meer mensen moeten bedolven liggen dan onder die viaduct.

Sinds … weten we dat ze in Japan nog veel straffere aardbevingen aankunnen, inclusief het perfect onder controle houden van wat nucleaire akkefietjes die daarmee gepaard gaan. Oeps, een paar pijnstillers en we praten er niet meer over.

Maar enkele maanden later – op 10 juni was er om 18 uur een aardbeving in Dinar, Turkije. Ruim honderd doden en 242 gewonden. Zes op de schaal van Richter.

Op 16 juni 1995 in Griekenland, 14 doden en 40 gewonden.

Voelt u het komen ? Die golf trekt gewoon van oost naar west. Die aardkorsthet zou mij niet verwonderen dat … “

zit gewoon alsmaar verder te duwen. En toen dacht ik hardop: en nu komen wij aan de beurt. Na de berichtgeving over de aardbeving in Griekenland wist ik het: het wordt of Italië of België. Ik zei het nog aan mijn kinderen aan tafel: “

Hoe ik dat vermoedde ? Een paar jaar eerder had ik in een artikel in De Standaard gelezen dat in Turnhout, midden in de Kempen, er een put was met water op 80 meter diepte waar een vlottertje op dreef en dat dat vlottertje op en neer diende als er zich schokken voordeden in Japan. Niet spectaculair maar toch. Een wetenschappelijke verklaring ervoor was nog niet gevonden maar toch, midden in de Kempen hadden we iets met de bewegingsvrijheid van Japan.

En zo kwam het dat ik voorspelde wat zou geschieden: op 20 juni 1995 om exact 1 minuut over vier ’s morgens vroeg, werd een groot deel van Vlaanderen wakker door een aanrollend gedruis, een lichte maar beangstigende op en neer gaande beweging van de kamer waarin ik lag te slapen, nog een paar seconden gedrommel en dat was het.  

Yesss, een aardbeving. Zo’n vier op de schaal van Richter zei de weerman achteraf.

En echt verrast was ik niet want ik had dat voorspeld. Of dat experiment in Turnhout nog doorgaat heb ik niet kunnen achterhalen. 

Als dit verhaal volgens jou niet voor 100% waar is, zet dan bij de reacties wat het verzinsel is.