Bent u het er mee eens ?
Sinds kort is mijn vader op zoek naar een nieuw woord. Een woord voor familiale kwesties. Een woord om in één keer te kunnen zeggen: dit zijn de ouders van de man van mijn dochter.
Terwijl hij het uitlegt, geeft hij ook nog eens een steek onder water aan mensen die hun schoonouders niet willen aanspreken met mama of papa. (Al een geluk dat hij de familie op de foto anoniem maakte...)
Mijn ouders zeiden tijdens hun verkering mevrouw en meneer, en vanaf de trouwdag mama of papa tegen hun schoonouders. Maar wel met een ander accent. Bijvoorbeeld mammie tegen de eigen moeder en mama tegen de schoonmoeder. Papà tegen de eigen vader en papa tegen de schoonvader.
Zo doe ik het ook. Ik zeg mama en papa tegen mijn eigen ouders, moeke en vake tegen mijn schoonouders. Ik heb het getroffen met een schoonfamilie die Brabants-Antwerpse soortnamen gebruikt. Als mijn schoonfamilie die gewoonte niet had, dan sprak ik mijn schoonouders vandaag waarschijnlijk gewoon met hun voornaam aan. En nu ik ook kinderen heb, zou ik hen heel misschien aanspreken met oma of opa. Hoewel... Ik ben natuurlijk hun kleinkind niet!
Maar ik zou zeker en vast geen mama of papa zeggen. Ook al worden schoonouders natuurlijk een soort ouders, het zou toch een beetje raar klinken. Per slot van rekening zijn die mensen (die ik heel graag zie) pas na mijn kinderjaren in mijn leven gekomen.
Verder moet ik mijn vader wel gelijk geven. Het is niet praktisch dat onze taal geen term heeft om de relatie tussen ouders en schoonouders onderling aan te duiden. Ik suggereer partnerouders. Pas op, ik heb daarover nagedacht.
1. Partnerouders is kort voor 'de ouders van de partner van...'
2. 'Dit zijn de partnerouders van onze dochter.' Je vindt dat die ouders hun steentje bijdragen in het leven van jouw dochter. Ze draaien misschien af en toe een wasmachine zolang er op dat eerste appartementje geen plaats voor is. Van zodra er kinderen zijn, halen ze die op woensdagmiddag misschien af en toe op van school om de combinatie werk-gezin wat te ontlasten. Enzovoort.
3. 'Dit zijn onze partnerouders.' Je beschouwt jezelf en de schoonouders van je kind als partners in crime. Jullie willen alle vier (of alle vijf, zes, zeven, acht - al naargelang je nieuw samengestelde geschiedenis) het beste voor het koppel in kwestie. Dat ze een warm nest mogen hebben en houden.
Ziedaar, de drie lagen die ik ontwaar in het woord partnerouders. En wat denkt U? Is er in andere talen zo'n woord te vinden? Past partnerouders? Zijn er nog suggesties? Of houdt U het liever bij 'die van de kouwe kant'?
En zegt U mama en papa tegen uw schoonouders? Mevrouw en meneer? Oma en opa? Of gewoon de voornaam? Ik ben een nieuwsgierig aagje en ja, dat interesseert mij.
Noot: Wat mijn zus - psychologe van opleiding - in haar commentaar op mijn vaders blogpost nog veel interessanter vindt dan dat nieuwe woord, is de switch op de foto. 'De moeder van de kinderen staat naast haar schoonfamilie, de vader van de kinderen naast zijn schoonfamilie. Hoe schoon is dat niet!'
Ik herhaal mijn vraag: bent u het er mee eens ?
1 opmerking:
Ik ben het daar helemaal mee eens. Dat je af en toe een steek onder water geeft, heeft ze ook heel goed gezien. ;-)
Een reactie posten