Neuzenoorlog

Hier zie je ze nog naast elkaar staan, voor ze met hun kar en al van het straattoneel moesten verdwijnen op bevel van onze geliefde burgemeester. Wegens onbetamelijk gedrag zoals, vermeend spuwen in elkaars koopwaar, elkaar in een wurggreep houden, een kopstoot uitdelen.

Ik heb dat laatste nog nooit gedaan (die twee eerste omgangsvormen eigenlijk ook niet) maar doet dat ook geen pijn, een kopstoot, ook bij diegene die hem uitdeelt ?

Maar soit. 

Ze hebben nog tot 30 april om zich te bezinnen want vanaf 1 mei mogen ze mekaar weer openlijk beconcurreren. Er zijn er die zeggen dat ze mekaar beduvelen en daarmee zoveel mogelijk de pers proberen te halen om hun omzet aan te dikken. Eén van die twee is alvast geen Gentenaar want hij spreekt met een niet te camoufleren West-Vlaams accent.  

Echt Gents klappe enkantjij nie. 

Vreemd want cuberdons behoren tot het levend werelderfgoed van de UNESCO zoals Geraardbergse mattetaarten en ham uit Parma. Mag dat wel, van de UNESCO, Gentse cuberdons, geproduceerd in Eeklo, verkopen door een West-Vlaming ?

Als dit verhaal volgens jou niet 100 % waar is, mail mij dan het verzinsel.

DOMINIQUE LEROY

De dame in het midden herkent u vast, Dominique Leroy, de opvolgster van de verketterde Belgacom-CEO, Didier Bellens.

FOTO 1.

De foto werd genomen op de persvoorstelling met links minister Labille als vertegenwoordiger van onze geliefde overheid, rechts Stefaan De Clercq als voorzitter van de Raad van Bestuur. Het akkoord wordt symbolisch bekrachtigd door drie paar handen in mekaar te friemelen. Maar DL heeft het niet begrepen op zo’n jongensachtig gedoe en houdt haar éne hand eronder en de andere erboven. Veiligheid boven vuiligheid. En let u ook eens rechts van DL’s hals. Daar rusten Labilles vingers en daaronder zijn hand die haar hals aan het bewerken is. De Clercq heeft dat gezien en aan zijn blik kan je zien dat hij ook iets van plan is.

FOTO 2.

Labille heeft zijn deel van zijn taak gedaan, nu is het aan De Clercq. Let op het mannetje rechts, stijf van jaloezie omdat niet hij, maar de schijnbaar iets jongere De Clercq DL mag aanraken. DL wacht behoedzaam af, ze is er niet zo gerust in wat De Clercq nu zal doen.

FOTO 3.

Labille kijkt heel zelfvoldaan. De Clercq heeft zijn aanval ingezet en DL kijk nu angstvallig. Let op het wantrouwen in haar blik. De Clercq zijn lippen staan op chargeren, maar haar ogen zeggen  dat ze een zoen op haar wang echt niet ziet zitten.

FOTO 4.

Labille heeft haar losgelaten en laat haar volledig over aan De Clercq. DL’s armen vertolken die vrijheid maar haar linkerarm duwt die vervelende De Clercq weg. De Clercq voelt die arm en krijgt ondertussen het signaal dat een kus op haar wang niet goed zal aankomen. Maar let ook op zijn harde handgreep op haar rechter schouder.

FOTO 5.

Labille, nog zelfvoldaner dan daarjuist verlaat het toneel en let u eens op DL’s linker arm. De Clercq wordt nu ter hoogte van zijn kruis duidelijk gemaakt dat het moet ophouden. De Clercq heeft het begrepen en kust haar nu op haar hoofd als een vader zijn dochter net voor haar ja-woord voor het altaar. 

Onuitputtelijk, die lichaamstaal. 

Als dit verhaal volgens jou niet 100 % waar is, mail mij dan het verzinsel.

Lilith

Deze man herkent u vast als God de Vader die Adam in gang zal steken. Maar kent u ook die vrouw die hij onder zijn linkerarm houdt ?

Het is Lilith, Adam’s eerste vrouw. Alvast volgens Michelangelo en ook een hele reeks andere kunstenaars.
Het verhaal gaat zo: door God waren zowel man als vrouw gemaakt uit stof waar hij adem in blies. Het pottenbakkersverhaal uit Genesis 1. Ze heette Lilith en door het feit dat ze op dezelfde wijze en uit dezelfde materie gemaakt waren, waren ze ook volkomen gelijk. Dat wil zeggen dat ze onder het vrijen bijvoorbeeld, beurtelings op elkaar zaten. Dat zinde Adam blijkbaar niet. Dat Lilith op hem zat en daarvan genoot vond hij erg. Zo had Adam het de dieren ook niet zien doen. Uiteindelijk moest hij van haar capriolen niet meer weten en verstootte haar. Nu snap ik dat niet goed van Adam. Ik ken een aantal mannen die niet zoals Adam zouden reageren. Integendeel, en ken nog eens zoveel mannen die wat meer Lilith-gehalte van hun partner zouden weten te appreciëren.
Niet zo met Adam dus en hij diende bij God een eenzijdig verzoekschrift in om Lilith uit het aards paradijs te verbannen. Wat ook gebeurde.

Adam, Lilith en Eva, toen in het paradijs, nu te zien in Parijs - Notre Dame

Maar Adam zat daar nu wel alleen met al zijn hormonen. God had medelijden en zie, in Genesis 2 wordt Adam in slaap gebracht en dan wordt van rib van de man een niet-man gemaakt: een vrouw, van hetzelfde vlees als de man, Eva. Adam vrijde er nu op los zoals hij het wou en de vrouw was nu tenminste onderdanig.

Maar dat was zonder Lilith gerekend. Ze was dan wel verbannen maar kwam terug onder de vorm van een slang die ruzie in dat schoon koppel bracht. Eet van de verboden vruchten en je zal nog gelukkiger zijn want gelijk aan God.
Hoe het verder afliep met de man en de niet-man zien we dagelijks. 

Anselm Kiefer maakte een merkwaardig doek dat hij de titel Lilith meegaf. Ik zie een stad en heel veel stof, stof en nog eens stof.



Lilith duikt ook op in tal van strips, in The Simpsons, een schilderij van de pre-rafaëliet Rosetti en Gustav Klimt.

Als dit verhaal volgens jou niet voor 100% waar is, zet dan bij de reacties wat het verzinsel is.

LOODSWEZEN II

Het lijkt er niet rustiger op geworden, daar aan het Loodswezenplein. (zie eerder bericht van  28 maart 2014)   Het staat daar nu vol opgeworpen barricaden, willekeurig gestapelde betonblokken. We hebben geïnformeerd bij het loodswezen zelf, maar daar werden we niet wijzer. Enfin,  ze waren daar niet thuis.
We hebben ook vernomen dat de Oostenrijker Johannes HAHN (OVP) , Europees Commissaris voor Regionale Ontwikkeling helemaal niet opgezet is met de povere manier waarop ze daar in Nieuwpoort aankondigen dat heel de herinrichting betaald is de eerbiedwaardige instelling.







Naar ik vernomen heb zou hij of de centen terugeisen of aansturen op het plaatsen van een plaket van minstens 2m² met ook de vermelding van zijn naam op een duidelijk
zichtbare doch ongenaakbare plaats.

Als dit bericht volgens jou niet 100 % waar is, mail mij dan het verzinsel.

HEUREUX

Michaël Borremans is de nieuwe Van Gogh. Dat is geen uitspraak van wijlen Jan Hoet maar van mij. Ik heb daar zo mijn redenen voor. Borremans is meer dan een begenadigd schilder. Technisch gezien haalt hij het niveau van een tovenaar met licht. Hij kan figuren doen glanzen alsof ze gebalsemd zijn en behoed worden voor verdere aftakeling. In zijn schilderijen worden ze beschermd voor de eeuwigheid.

Maar Borremans is nog veel meer dan een begenadigd schilder; hij is ook een meesterlijk verteller van verhalen die je niet direct snapt maar waarvan je weet dat ze er zijn. Zijn figuren leven in een wereld die nauw aanleunt bij zijn  - 'kinderlijke'  - fantasie. Als Van Gogh de wereld die hij zag omtoverde in een kleurenpallet dat je niet voor mogelijk houdt, dan zet Borremans een wereld voor je neer die hij laat observeren door zijn figuren en waarvan wij getuige van zijn, vanop de tweede rij. Experimenteren met schaal en evenwicht hoort daar ook bij. Zo heerlijk dubbelzinnig. Echt heerlijk.

Naar eigen zeggen draagt hij geen schilderskiel maar een pak als hij schildert. Concentratie tijdens het schilderen is uiterst belangrijk en dan mag je jezelf niet bekladden met verf. Soms gebruik hij penselen met een steel van ruim een meter lang die hij slechts aan het uiteinde vasthoudt om de toets nog magischer aan te brengen, als een basketspeler die met een royale sprong de bal lekker in de ring weet te plaatsen. Zo iemand is Borremans, naast schilder ook gitaarspeler en papa die zijn dochter achter op de fiets naar school rijdt. Een huisman.

Op de wondermooie tweede echt grote tentoonstelling in België – zijn eerste was jaren geleden in het SMAK en Jan Hoet kocht toen meteen vier werken van hem, een goede investering voorwaar – welnu, op tentoonstelling in Brussel  hangt er een fascinerend portret van een vrouw die schijnbaar gelukkig is. Een sobere aquarel op een kartonnetje geschilderd met bescheiden afmetingen, want Borremans is een recycleur. Zijn bescheidenheid dwingt hem alle materialen die hij kan vinden tot drager voor kunstig schilderwerk te gebruiken.

Onderaan het portret schrijft hij HEUREUX. En dan kijk ik en vraag ik mij af of ze wel heureux is. Hij schildert haar alsof hij neerzit en zij voor hem staat. Als ik nog eens kijk ziet ze er gelukkig uit maar als zij terugkijkt is dat plots niet meer zo. Hoe meer ik naar haar kijk, hoe meer ik twijfel of ze wel heureux is. Ik twijfel aan wat er staat, aan die heureux. Als een ondertittel zegt dat iemand heureux is, dan wil ik dat ook geloven. Dan verwacht ik dat die persoon heureux is.

Toen het werkje voltooid was lijkt het alsof hij zijn kwastje boven het schilderijtje heeft uitgeklopt. En als het ingekaderd was, achter glas, heeft hij zijn kwast nog eens uitgeklopt, op het glas en het wit geschilderde houten kader.

Ik had haar willen vragen of ze dat wel leuk gevonden had. Maar ze hoorde mij niet achter dat glazen kader. Borremans is ook nog een harlekijn, een man die mij graag op het verkeerde been zet. Een man, een schilder, die graag een loopje neemt met de werkelijkheid, zelfs met zijn werkelijkheid.
En toen keek ik naar rechts, waar de tittel van het werk op de muur gespeld was: SAD GIRL – 2009.

Als dit verhaal volgens jou niet voor 100% waar is, zet dan bij de reacties wat het verzinsel is.

Prière de toucher

Prière de toucher smeekt Marcel Duchamp over het kunstwerk dat hij in 1947 presenteerde. Ik hoef dit niet te vertalen, denk ik. Het was een valse borst waarmee hij de catalogus versierde en die nu voor een aardig bedrag te koop ligt bij een galerijhouder op de Zeedijk in Knokke.

Marcel Duchamp - Prière de toucher

Ik vermoed dat de galerijhouder het niet graag zal hebben dat u doet wat de kunstenaar vraagt. U weze bij deze gewaarschuwd.

En ook, het is en blijft tenslotte kunststof dat noch de temperatuur nog de textuur van datgene waar het naar verwijst kan evenaren.

Eros en kunst, het is tijdloze fantasie. 

Zoals hier in een werk van Francois Boitard. Een Frans kunstenaar die bij de voorbereiding van zijn opus magnum zich in zijn ontwerpschets eventjes stevig laat gaan.

Telt u eens hoeveel borsten die vrouw mag hebben van François ?

Enige vaardigheid in het tekenen kan hem niet miskend worden maar anatomie was op het eerste gezicht zijn sterkste punt niet.
Miste François iets in zijn leven of was het gewoon een uitschuiver ?

Was het Une étude à cinq sous ? 

Een reclame voor borstvoeding ?
Of zien we hier een verwijzing naar de pentagoon, de basis voor de gulden snede tenminste volgens het tractaat van Paciolini en Leonardo da Vinci ?
Of is het een verwijzing naar het vijfde evangelie dat ten tijde van Boitard gretig werd geciteerd onder de logebroeders ?

U kan het nog gedurende een paar weken nagaan in de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten in Brussel  http://www.fine-arts-museum.be/nl  tot 18 mei 2014. 

Prière de toucher en dan zien hoe de zaalwachter zal reageren.

Als dit verhaal volgens jou niet voor 100% waar is, zet dan bij de reacties wat het verzinsel is.